Παρότι η κατάθλιψη είναι η ψυχική νόσος που ταλαιπωρεί τους ανθρώπους από την εποχή του Ιπποκράτη, ο οποίος την είχε χαρακτηρίσει ως «εμμένουσα», στις μέρες μας οι γυναίκες είναι συνήθως τα «θύματά» της. Κι ενώ η μακροχρόνια λήψη αντικαταθλιπτικών φαρμάκων είναι σε πολλές περιπτώσεις η μόνη επιλογή, κρύβει μακροχρόνιες συνέπειες.
Κάποια στιγμή, οι ασθενείς που λαμβάνουν αντικαταθλιπτικά επί σειρά ετών καλούνται να αποφασίσουν το ενδεχόμενο διακοπής των φαρμάκων όσο δύσκολο κι αν φαίνεται αυτό καθώς είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν ακόμα και συμπτώματα στέρησης λόγω της σωματικής εξάρτησης από τα φάρμακα.
Μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of the American Osteopathic Association, αναφέρει ότι η καλύτερη διαδικασία που μπορεί να ακολουθήσει κάποιος είναι ένα πρόγραμμα σταδιακής μείωσης των φαρμάκων, παράλληλα με τη συμβουλευτική από ειδικό, καθώς η άμεση και ξαφνική διακοπή λήψης της εκάστοτε φαρμακευτικής αγωγής δεν συνίσταται σχεδόν ποτέ.
Η Mireille Rizkalla, επίκουρης καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και επικεφαλής της μελέτης αναφέρει ότι παρότι πολλοί άνθρωποι νιώθουν ασφαλείς όταν διαχειρίζονται την κατάθλιψη ή το άγχος τους μέσω φαρμακευτικής αγωγής, θα πρέπει να θυμούνται ότι πρόκειται για φάρμακα που επηρεάζουν το μυαλό και δεν χορηγούνται για πάντα.
Από τη στιγμή που η κατάθλιψη ή το άγχος του ασθενούς έχει θεραπευτεί, ο γιατρός θα πρέπει να τον καθοδηγήσει προς τη διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής, παράλληλα με την παροχή μη φαρμακευτικών θεραπειών για τη διατήρηση της ψυχικής του υγείας», επισημαίνει
Η διακοπή είναι δύσκολη
Οι ασθενείς που σταματούν να παίρνουν τα φάρμακά τους συχνά βιώνουν το Σύνδρομο Διακοπής Αντικαταθλιπτικών (ADS), το οποίο περιλαμβάνει συμπτώματα παρόμοια με αυτά της γρίπης, όπως η αϋπνία, η ναυτία, η έλλειψη ισορροπίας, οι αισθητικές οχλήσεις που συχνά περιγράφονται ως «ηλεκτροσόκ» και η υπερδιέγερση.
Στην περίπτωση των παλαιότερων αντικαταθλιπτικών πρώτης γενιάς, μάλιστα, υπάρχουν και επιπρόσθετοι κίνδυνοι για πιο σοβαρά συμπτώματα, όπως επιθετικότητα, κατατονικότητα, γνωστική βλάβη και ψύχωση. Η διακοπή οποιουδήποτε αντικαταθλιπτικού, τέλος, επιφέρει κινδύνους για τη σταδιακή επιδείνωση ή υποτροπή της κατάθλιψης και του άγχους, όπως επίσης και των αυτοκτονικών τάσεων.
Φαρμακευτική αγωγή επ’ αόριστον
Μια πρόσφατη αναφορά του αμερικανικού Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών τονίζει ότι το 1/4 των ανθρώπων που λαμβάνουν αντικαταθλιπτικά τα χρησιμοποιούν για τουλάχιστον μία δεκαετία ή και περισσότερο, μια επιλογή που οι επιστημονική κοινότητα δεν επικροτεί πλέον καθώς υπάρχουν μακροπρόθεσμες συνέπειες.
Τα αντικαταθλιπτικά συνοδεύονται από παρενέργειες όπως η αύξηση του βάρους, η σεξουαλική δυσλειτουργία και η συναισθηματική αδράνεια, ενώ δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί οι μελέτες για τις νευρολογικές επιπτώσεις, που σίγουρα θα εντοπιστούν.
