O William Melvin Kelley γεννήθηκε το 1937 και μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και έδειξε από νωρίς ενδιαφέρον για τα θέματα που απασχολούσαν την Αμερική την εποχή εκείνη. Ήταν μόλις 24 ετών κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο “Ένας διαφορετικός τυμπανιστής”. Η συγγραφική του όμως πορεία δεν σταμάτησε εκεί. Συνέχισε με το Dancers on the Shore (1964), A Drop of Patience (1965), dem (1967) αλλά και το Dunfords Travels Everywheres (1970). Παράλληλα δίδασκε λογοτεχνία στο Κολέγιο Σάρα Λόρενς ενώ βραβεύτηκε το 2008 για το συγγραφικό του έργο με το Anisfield-Wolf Book Award for Lifetime Achievement.
Στο βιβλίο του “Ένας διαφορετικός τυμπανιστής”, ο William Melvin Kelley καταφέρνει με μία πολύ συμβολική και φανταστική ιστορία να αποτυπώσει το πρόβλημα των φυλετικών διακρίσεων. Άνθρωποι που βρίσκονται σε θέση υπεροχής φαίνεται να σαστίζουν στην απουσία ανθρώπων που δεν πίστευαν πως είχαν ποτέ ανάγκη.
Μια μέρα του 1957, στο Σάτον, μια μικρή πόλη μιας επινοημένης πολιτείας του αμερικάνικου Νότου ανάμεσα στο Μισισίπι και την Αλαμπάμα, ο νεαρός μαύρος αγρότης Τάκερ Κάλιμπαν ρίχνει αλάτι στα χωράφια του, σκοτώνει τα ζωντανά του, βάζει φωτιά στο σπίτι του, παίρνει τη γυναίκα και το παιδί του και φεύγει. Οι λευκοί της μικρής πόλης παρακολουθούν σαστισμένοι· τις επόμενες μέρες, το σάστισμά τους εντείνεται, καθώς ο ένας μετά τον άλλον οι μαύροι κάτοικοι φοράνε τα κυριακάτικά τους, παίρνουν ό,τι πολύτιμο έχουν και φεύγουν και εκείνοι.
Μια ερμηνεία της μαύρης ταυτότητας μέσα από τα μάτια των λευκών πάντα αφηγητών και σύμφωνα με τις δικές τους πεποιθήσεις, ανάγκες και επιθυμίες. Πώς αντιλαμβάνονται αυτήν την αυθόρμητη απόρριψη της υποτέλειας εκ μέρους των μαύρων συμπολιτών τους αγόρια, κορίτσια, γυναίκες και άντρες; Φιλελεύθεροι και συντηρητικοί; Μισαλλόδοξοι και φίλα προσκείμενοι; Ένα συγκλονιστικό, άκρως επίκαιρο βιβλίο που ρίχνει νέο φως στα φυλετικά προβλήματα που μαστίζουν χρόνια την αμερικάνικη κοινωνία.
Ένα βιβλίο που γράφτηκε το 1962 και όμως παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ. Τι μας λέει άραγε αυτό για την “εξέλιξη” του δυτικού κόσμου;
Πόσο αργά είναι το αργά;
