Αυτό το σαββατοκύριακο σημειώνουμε μια σειρά από πολιτιστικές βόλτες στο κέντρο της πόλη της Αθήνας που αξίζουν την προσοχή μας. Από την απεικόνιση της γυναίκας στην επαναστατημένη Ελλάδα του 1821, περνάμε στο αφιέρωμα της μετα-πανδημιακής κοινωνίας και στο θέμα των φυλετικών διακρίσεων.
Δεν ξεχνάμε, ότι η τήρηση των μέτρων ασφαλείας από μέρους μας είναι και αυτό δείγμα πολιτισμού.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ
«Η Γυναίκα στην Επανάσταση του 1821», Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη από τη Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη
Στην τωρινή θεματική έκθεση μια αυστηρή επιλογή 100 έργων ζωγραφικής, πορσελάνινων αντικειμένων και ρολογιών του 19ου αιώνα προσεγγίζει με τον πιο άμεσο τρόπο την τεράστια προσφορά των γυναικών στην Επανάσταση του ’21. Η επιμελήτρια της έκθεσης, Δρ. Ιστορίας της Τέχνης, Φανή Μαρία Τσιγκάκου, επισημαίνει μεταξύ των άλλων: «Τα φιλελληνικά έργα που επιλέξαμε για την έκθεσή είναι εμπνευσμένα αποκλειστικά από τις Ελληνίδες που έδρασαν κατά την κρίσιμη αυτή περίοδο της Νεοελληνικής ιστορίας. Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 οι γυναίκες διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο εμψυχώνοντας τους άνδρες, παίρνοντας μέρος στις μάχες, ενώ εμφύσησαν στα παιδιά τους την αγάπη για την πατρίδα και το αγωνιστικό πνεύμα απέναντι στον κατακτητή. Στόχος της έκθεσης είναι η ανάδειξη της γυναικείας παρουσίας στα χρόνια της Επανάστασης, καθώς και κατά την πρώτη περίοδο του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.
ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ
Platforms Project 2021
Εκθεσιακός χώρος «Νίκος Κεσσανλής» της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (Πειραιώς 256, TK 182 35)
We 33 από την ARTIA GALLERY – Urban Multitudes
Λέξεις, έννοιες, αντικείμενα και υποκείμενα, θεσμοί, αξίες, αλληλεπιδράσεις και συσχετισμοί μέσα στην πανδημία επαναξιολογήθηκαν από τους ανθρώπους, επανανοηματοδοτήθηκαν, έλαβαν άλλες διαστάσεις στην καθημερινότητά τους. Μέσα από όλη αυτήν τη δοκιμασία της ανθρωπότητας θα είναι χρήσιμο να βγουν συμπεράσματα για τα συστήματα διακυβέρνησης, τα πολιτεύματα, τον καπιταλισμό, τις θρησκείες, τη φύση της εξουσίας και τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, αλλά και με το περιβάλλον.
ME KOIΝΩΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ
Ο ιδιαίτερα επιτυχημένος και βραβευμένος καλλιτέχνης Steve McQueen, υπερβαίνοντας τη video art, πέρασε με τόλμη στη βιομηχανία του κινηματογράφου για να καταπιαστεί με τον συλλογικό μας φόβο και να κατακτήσει την τέχνη της ανάσυρσης των ψυχολογικών τραυμάτων λόγω ταυτότητας και φυλής. Οι φόβοι που αποκαλύπτονται, η ένταση και το δραματικό στοιχείο στις αποφασιστικές πινελιές του McQueen όχι μόνο δεν καλοπιάνουν το κοινό αλλά το εξωθούν στα άκρα της ανθρώπινης βαναυσότητας και του παραλογισμού.
Στο υπό εξέλιξη έργο “End Credits”, 2012 - Ongoing, ο McQueen παρουσιάζει το επικό πορτρέτο ενός ανθρώπου-συμβόλου, του Paul Robeson. Τραγουδιστής και κοινωνικός ακτιβιστής, ο Robeson έγινε στόχος του FBI όταν ξεκίνησε εκστρατεία ενάντια στο λιντσάρισμα. Μπήκε στη μαύρη λίστα και η ζωή και η καριέρα του καταστράφηκαν. Όταν ο φάκελός του στο FBI αποχαρακτηρίστηκε και βγήκε εν μέρει στη δημοσιότητα, ο Steve McQueen ξεκίνησε ένα μεγάλο ταξίδι για να συγκροτήσει ένα μνημείο επικών διαστάσεων στον ηρωικό άνδρα. Στους τίτλους τέλους (end credits) των ταινιών μνημονεύονται όλοι οι συντελεστές. Μέσα από πολλές χιλιάδες σελίδες που ξετυλίγονται η μία μετά την άλλη, το “End Credits”, 2012 - Ongoing, συνιστά ένα καθαρτήριο της συλλογικής μας συνείδησης έναντι ανθρώπων που μαρτύρησαν όπως ο Robeson. Σαν πηγή ή ποτάμι, το “End Credits”, 2012 - Ongoing, κυλά διαρκώς επί δεκάδες ώρες σαν ένα κήρυγμα εικόνων και λέξεων που καθηλώνουν με τη σκοτεινή τους ύλη και τον βαθύ, συμπυκνωμένο τους πόνο.
