Πριν από κάποιους μήνες , μιλούσα με μία φίλη μου που είναι στην Αγγλία. Της λέω - Τι θα φας σήμερα; Mου απαντάει - Δεν έχω ιδέα και δεν έχω και καμία όρεξη.
Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό, αλλά όταν ξέρω πως θα μαγειρέψω για κάποιον, όταν πχ έρχονται φίλοι να με επισκεφθούν, τότε έχω όλη την όρεξη να μαγειρέψω. Όταν πάλι είμαι μόνη μου, δεν θέλω να κάνω τίποτα ωραίο, θέλω να φτιάξω κάτι απλά για να μην πεινάω.
Προβληματίστηκα λιγάκι γιατί κατάλαβα πολύ καλά σε τι αναφερόταν. Είναι ένα ακόμα από αυτά τα θέματα τα οποία όλοι ξέρουν, αλλά κανείς δεν τολμά να αναφέρει.
Έχεις δικαίωμα να φροντίζεις και να καλομαθαίνεις όλους τους ανθρώπους γύρω σου, αλλά δεν το κάνεις για σένα. Τώρα, σκέφτομαι πόσες φορές τακτοποίησα το σπίτι μου επειδή θα ερχόταν κάποιος για επίσκεψη αλλά δεν είχα ασχοληθεί να το κάνω πριν από αυτό για μένα.
Πόσες φορές θα έφτιαχνα το αγαπημένο μου φαγητό επειδή θα με επισκέπτονταν οι γονείς μου, ενώ άλλες μέρες μπορεί να έτρωγα ένα τοστ ή δημητριακά με γάλα για μεσημεριανό (το ξέρω είναι περίεργο).
Πόσες φορές έδωσα κουράγιο σε κάποιον φίλο μου που περνούσε δύσκολα, λέγοντας του, μη σταματάς θα τα καταφέρεις, πιστεύω σε σένα, ενώ σε αντίστοιχες περιπτώσεις μπορεί να έλεγα στον εαυτό μου, "σιγά μην τα καταφέρεις! Αυτό είναι πολύ δύσκολο για σένα".
Είναι βέβαια πολύ όμορφο να φροντίζεις τους αγαπημένους σου ανθρώπους. Προσωπικά με κάνει να νιώθω πολύ περήφανη και χαρούμενη να εκφράζω την αγάπη μου και να δίνω χαρά στους φίλους και στην οικογένειά μου αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν χρειάζομαι και εγώ “την προσοχή μου”.
Δυσκολεύτηκα και δυσκολεύομαι ακόμα πολύ, να το αλλάξω αυτό ή έστω να πω πως γίνομαι καλύτερη στο να με φροντίζω, παρόλα αυτά βρήκα ένα μικρό τρικ.
Κάθε φορά που νιώθω πως δεν έχω πολύ όρεξη ή πως η διάθεσή μου κάπως είναι πεσμένη, προσπαθώ να σκεφτώ την Ματίνα ως την καλύτερη μου φίλη.
Ακούγεται κάπως άβολο και αστείο αλλά νομίζω αξίζει μία προσπάθεια. Ξαφνικά όλη μου η προσοχή είναι πάνω μου και αρχίζω να σκέφτομαι εναλλακτικούς τρόπους που θα μπορούσα να με βοηθήσω. Και κάπως έτσι, αναρωτιέμαι, γιατί δεν μας επιτρέπεται να είμαστε καλοί πρώτα απέναντι στον εαυτό μας και μετά σε όλους τους άλλους;
Ματίνα Σωτηροπούλου
Developmental Psychologist
MSc Child Development UCL
