Μια τρυφερή αγκαλιά, ένα φιλί κι ένα απλό «σ αγαπώ μαμά» είναι ότι πραγματικά κάνει την κάθε μάνα, μητέρα, μαμά χαρούμενη σήμερα.
Η Γιορτή της Μητέρας, που μέσα σε μια ημέρα κρύβει όλη της στοργή και την αγάπη κάθε μάνας για τα παιδιά της και την αμέριστη, ακατανόητη πολλές φορές από την πλευρά των παιδιών, ευγνωμοσύνη προς τη μάνα, είναι στιγμές αναντικατάστατες.
Όμως υπάρχουν κι εκείνες οι μάνες που δεν θα έχουν σήμερα την χαρά της αγκαλιάς, του φιλιού και της αγάπης.
Γιατί είναι εκείνες που με πόνο ψυχής έσπρωξαν τα ανήλικα παιδιά τους στα καραβάνια της προσφυγιάς, για να βρουν μια καλύτερη ζωή από αυτήν που ζουν εκείνες, μένοντας πίσω.
Είναι ακόμη αυτές, που τα πήραν από το χέρι, στην αγκαλιά ακόμη και στην πλάτη και περπάτησαν χιλιόμετρα για να τα πάρουν μακριά από τη φρίκη του πολέμου, την ανέχεια και ένα καταδικασμένο μέλλον.
Σε αυτές τις μάνες που δεν θα δώσει κανείς σήμερα ένα λουλούδι στεκόμαστε όλοι εμείς.
Αναγνωρίζοντας τις θυσίες, τον πόνο και την απελπισία που με περίσσια αξιοπρέπεια αντιμετωπίζουν και δεν λυγίζουν ούτε μπροστά στο θάνατο.
Σε μάνες ηρωίδες που δεν σκέφτηκαν ούτε τη στιγμή, τον εαυτό τους, δεν πρόλαβαν να μετρήσουν τις αντοχές τους και δεν τις σταμάτησε ο φόβος τους.
Στα εκατομμύρια αυτών των μητέρων, που το λασπωμένο τους όνειρο παραμένει ζωντανό, χρόνια πολλά!
Φωτό: Γιάννης Μπεχράκης
