Ο Στέφανος Δάνδολος γεννήθηκε το 1970 στην Αθήνα και το έργο του ξεκίνησε αρκετά νωρίς. Το βιβλίο του “Υπνοβάτες του Σεπτέμβρη", το έγραψε το 1996 και δημοσιεύτηκε το 2001. Συνολικά έχει γράψει περισσότερα από 10 μυθιστορήματα και έργα του έχουν συμπεριληφθεί σε λογοτεχνικές επιθεωρήσεις του εξωτερικού.
Το 2008 εκπροσώπησε τη χώρα μας στο Young Writers’ World Festival που πραγματοποιήθηκε στη Σεούλ, ενώ έχει χαρακτηριστεί ως «ο σημαντικότερος Έλληνας συγγραφέας της γενιάς του». Εκτός από το μεγάλο συγγραφικό του έργα, είναι και δημοσιογράφος, έχοντας διατελέσει διευθυντής της εφημερίδας Βραδυνή.
Το μυθιστόρημά του “Ιστορία χωρίς όνομα”, έχει κερδίσει το βραβείο κοινού τρεις φορές και διασκευάστηκε από τον σκηνοθέτη Κώστα Γάκη, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το 2020.
Ιούνιος του 1908. Η Πηνελόπη Δέλτα βρίσκεται σε ένα σανατόριο στα περίχωρα της Βιέννης. Είναι μια γυναίκα με κηλιδωμένη ζωή. Σε αυτό το άσυλο των ταλαιπωρημένων ψυχών, μακριά από τις κόρες της, την έστειλαν για να ξεχάσει τον Ίωνα Δραγούμη, τον γοητευτικό διπλωμάτη που αγάπησε παράφορα, τον άνθρωπο που έγινε η αιτία να κλυδωνιστεί ο γάμος της. Όμως η επίσκεψή του εκεί τα αλλάζει όλα. Με φόντο τις καταπράσινες ερημιές και τα μεσαιωνικά πλακόστρωτα της κεντρικής Ευρώπης θα παλέψει για τη λύτρωση της καρδιάς της, ζώντας μαζί του τρεις μέρες που θα τη σημαδέψουν για πάντα.
Τριάντα τρία χρόνια αργότερα, τον Απρίλιο του 1941, οι Γερμανοί εισβάλλουν στην Αθήνα, και εκείνη, καθηλωμένη στο σαλόνι του σπιτιού της στην Κηφισιά, επιχειρεί τον τελευταίο απολογισμό της ζωής της, έχοντας πάρει μια μοιραία απόφαση. Να ανταμώσει στον ουρανό τον άντρα που στερήθηκε κάποτε.
Το Ιστορία χωρίς όνομα είναι ένα βαθιά συγκινητικό μυθιστόρημα για το πάθος και την απώλεια, για τον έρωτα και τη μνήμη, για τις δεσμεύσεις της οικογένειας, για το σκοτάδι του πολέμου και τις πιο δραματικές στιγμές της Ελλάδας.
Ένα βιβλίο για τον πλατωνικό και ανεκπλήρωτο έρωτα, για την απώλεια και τα κρυφά πάθη.
