Όλοι έχουμε ακούσει τον χαρακτηρισμό “cat lady”. Αν δεν έχουμε ακούσει τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό, θα έχουμε σίγουρα στο παρελθόν πει μετά από έναν χωρισμό “δεν πειράζει, θα μείνω μόνη μου, σε ένα σπίτι με τις 20 γάτες μου”. Υπάρχει τεράστια φήμη και στίγμα γύρω από τη σχέση της μόνης γυναίκας με τις γάτες.
Πίσω από αυτή την εικόνα, κρύβεται συχνά το σχόλιο: “Δεν μπόρεσε να κρατήσει έναν άντρα, δεν μπόρεσε να κάνει παιδιά και τώρα έχει μείνει μόνη με συντροφιά τις γάτες της”. Μπορείς να είσαι ανύπαντρη και χωρίς οικογένεια, αρκεί να μην έχεις γάτα. Επίσης μπορείς να έχεις γάτα, αρκεί να έχεις σύντροφο ή οικογένεια.
Πως όμως φτάσαμε να έχουμε μία τέτοια ιδέα για τη σχέση των γυναικών με τις γάτες;
Η ιστορία ξεκινά από πολύ παλιά. Σύμφωνα με την αρθρογράφο Alana Schetzer της εφημερίδας The Sydney Morning Herald, οι γυναίκες πριν από 700 περίπου χρόνια κατηγορούνταν ότι ήταν μάγισσες και κάποιοι μύθοι τις ήθελαν να έχουν την ικανότητα να μεταμορφώνονται σε γάτες. Ακόμα και σήμερα, σε κάποια κινούμενα σχέδια, η γάτα εμφανίζεται σαν τη μοναδική φίλη μίας ισχυρής μάγισσας.
Οι Αιγύπτιοι λάτρευαν τις γάτες και φαίνεται πως ήταν και οι πρώτες τους θεότητες. Η Μαφντέτ, η Μπαστέτ (γνωστή και ως Πάας ή Ουμπάστη) και η Σεχμέτ, είναι τρεις από τις πιο γνωστές γάτες, στις οποίες πίστευαν οι Αιγύπτιοι, περίπου από το 1540 π.Χ. Αρχικά, οι θεότητες απεικονίζονταν μόνο με το σώμα μιας γάτας αλλά στη συνέχεια, πήραν τη μορφή μιας όμορφης θελκτικής γυναίκας που είχε όμως το κεφάλι μιας γάτας. Η γυναίκα-γάτα ήταν σύμβολο της γονιμότητας, προστάτιδα των αδύναμων, αλλά και του μυστηρίου και της καταστροφής.
Οι Παγανιστές φαίνεται επίσης να είχαν συμπάθεια προς τις γάτες. Ίσως και για αυτό το λόγο, οι πρώτοι Χριστιανοί να φοβόντουσαν τις γάτες. Η παρουσία μιας γάτας είχε συνδεθεί με κακή τύχη και ακόμα και σήμερα μπορεί να ακούσεις κάποιον να λέει “Αν δεις μαύρη γάτα, πιάσε το κεφάλι σου”.
Κατά την διάρκεια της Βικτωριανής εποχής, όπου και ξεπεράστηκε ο μύθος για τις “μάγισσες” όπως αναφέρει η Alana Schetzer, το στερεότυπο για τις μόνες γυναίκες, που δεν είχαν κάνει οικογένεια μεταφέρθηκε, στις ηλικιωμένες κουβερνάντες, οι οποίες ήταν άτομα εμπιστοσύνης αλλά και λύπησης. Οι γυναίκες αυτές σε πολλούς πίνακες έχουν παρέα μία γάτα.
source: Mimimatthews.com
Οι γυναίκες που ήταν μόνες όπως και οι γάτες, θεωρούνταν ανεξάρτητες, μυστηριώδεις και ανεπίδεκτες μαθήσεως. Έχει ενδιαφέρον ότι ακόμα και σήμερα, το “καμάκι” στο δρόμο, στα αγγλικά, λέγεται “cat calling” (φωνάζοντας την γάτα). Η σύνδεση της μόνης γυναίκας με την γάτα είναι τόσο βαθιά που έχει περάσει στις λέξεις που χρησιμοποιούμε στο σήμερα.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα κίνημα που φέρνει τη γάτα στο προσκήνιο. Μεγάλοι σχεδιαστές, όπως ο Karl Lagerfeld της Chanel, αντιμετωπίζουν την γάτα σαν μούσα και σύμβολο δύναμης και σοφίας. Διάσημες γυναίκες, όπως η Taylor Swift και η Katy Perry, μοιράζονται στα social media την αγάπη τους για τις γάτες, χρησιμοποιώντας την λέξη-ενοχή “cat lady”.
Γυναίκες σε όλο τον κόσμο έχουν ενωθεί και προσπαθούν να καταρρίψουν, το στερεότυπο της μόνης ηλικιωμένης γυναίκας, που έμεινε με τις γάτες. Σιγά σιγά, η προσφώνηση “η κυρία με τις γάτες” γίνεται ένας διαφορετικός τρόπος, για να πεις, πως μία δυναμική και ανεξάρτητη γυναίκα απολαμβάνει την παρέα μιας γάτας.
Όσο ο καιρός περνά, όλο και περισσότερες γυναίκες θα είναι ευτυχισμένες με την επιλογή τους να ζουν μόνες και το στίγμα της προσφώνησης “cat lady” θα εξαλειφθεί. Ανεξάρτητα όμως με αυτό, οτιδήποτε μπορεί να μας κρίνει ή να μας κάνει να αισθανόμαστε άβολα για τον εαυτό μας και τις επιλογές μας, είναι άξιο αμφισβήτησης, ακόμα και αν αυτό είναι κάτι τόσο αστείο και “χαζό” όσο η έκφραση “η κυρία με τις γάτες”.
