Πριν από λίγες μέρες, θέλοντας να μπούμε στο κλίμα των Χριστουγέννων, είδαμε την ταινία "Last Christmas", στην οποία πρωταγωνιστεί η Emilia Clarke, η οποία έγινε διάσημη από το ρόλο της στη σειρά Game of Thrones και ο ηθοποιός Henry Golding. Η ιστορία είναι αρκετά απλή, δείχνει τη ζωή μιας νεαρής κοπέλας, η οποία φαίνεται να μην τα πηγαίνει πολύ καλά με την οικογένειά της και να δυσκολεύεται να φροντίσει τον εαυτό της και τη σχέση της με τους άλλους. Όλα αλλάζουν ξαφνικά, όταν στο μαγαζί με χριστουγεννιάτικα είδη, που εργάζεται, συναντά έναν μυστήριο άντρα.
Η πλοκή διαδραματίζεται στο πανέμορφα στολισμένο Λονδίνο και το soundtrack της ταινίας είναι κατά κύριο λόγο, τραγούδια του George Michael. Το σενάριο και οι διάλογοι έχουν επιμεληθεί η υπέροχη Emma Thompson και ο σύντροφός της, Greg Wise.
Αυτό που έχει ενδιαφέρον στην ταινία, είναι να βλέπεις την ηρωίδα να μην καταλαβαίνει καθόλου τα μειονεκτήματά της. Οι φίλοι της φαίνεται να δυσκολεύονται πραγματικά να είναι κοντά της. Ενώ την αγαπούν πολύ, η πρωταγωνίστρια δεν καταλαβαίνει πόσο δύσκολο τους το κάνει.΄Παρατηρώντας τη συμπεριφορά της, αναρωτήθηκα πόσες φορές μπορεί εγώ να γίνομαι ανυπόφορη ή να μην καταλαβαίνω τα μειονεκτήματά μου. Σκέφτηκα πως κάποιες φορές μιλάω πολύ ή μπορεί, αν βρίσκομαι σε μία συζήτηση που με ενδιαφέρει πολύ, να διακόπτω τον συνομιλητή μου. Άλλες φορές πάλι, μπορεί να γίνω επικριτική με τους αγαπημένους μου ανθρώπους, χωρίς πάντα να το καταλαβαίνω.
Είναι συχνά δύσκολο να σκεφτείς, πως μπορεί σε κάποιον να φαίνεται η συμπεριφορά σου, όμως ίσως και να αξίζει τον κόπο η προσπάθεια. Λίγοι άνθρωποι είναι εκείνοι που θα σου μιλήσουν με ειλικρίνεια, για κάτι που μπορεί να τους ενόχλησε. Οι περισσότεροι απλώς σιγά σιγά θα αρχίσουν να περιμένουν λιγότερα πράγματα από τη σχέση σας.
Στη λίστα των στόχων για το 2022, θα είναι σίγουρα να μιλάω λίγο λιγότερο και να μην κρίνω τους άλλους. Εσύ τι θα έβαζες στη δική σου λίστα;
