Μήπως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι συνομιλίες με τους αγαπημένους σου ανθρώπους έχουν αρχίσει να μοιάζουν με φωτογραφική συλλογή του National Geographic; Τοπία με βουνά και με παραλίες σου χτυπούν την πόρτα και δεν σε αφήνουν να συγκεντρωθείς; Μία Κυριακάτικη βόλτα στο κέντρο της πόλης δεν είναι πλέον η μόνη σου επιλογή; Μα τι συμβαίνει; Γιατί όλοι (όσοι μπορούν να δουλεύουν με τηλεργασία ή δεν έχουν υποχρεώσεις που να τους κρατούν πίσω) φεύγουν από τα μεγάλα αστικά κέντρα;
Η εξήγηση είναι απλή. Οι πόλεις πλέον δεν μας δίνουν αυτά που θέλουμε. Ποια ήταν τα καλά του να ζεις σε μία μεγάλη πόλη;
Η επικοινωνία με τους ανθρώπους, οι επιλογές στα νυχτερινά μαγαζιά και στα εστιατόρια. Οι υπέροχες παραστασεις που ανέβαιναν κάθε χρόνο και έκαναν τους θεατές και τους κριτικούς να ζητοκραυγάζουν. Τα φεστιβάλ και οι μουσικές σκηνές γεμάτες με ανθρώπους και ζωή. Μπροστά σε όλα αυτά ξεχνούσαμε πόσο πολύ μας έλειπε η ησυχία και η απλότητα της φύσης. Και είναι λογικό. Οι μεγάλες πόλεις λάμπουν και εύκολα μπορείς να παρασυρθείς από την ομορφιά, τις επιλογές και την ανωνυμία που σου προσφέρουν.
Το σκηνικό όμως άλλαξε και φάνηκε πως όταν οι πόλεις δεν μας δίνουν αυτό που θέλουμε εμείς γυρνάμε πίσω στην πιο ανθρώπινη και φυσική μας υπόσταση. Οι πόλεις αυτή την περίοδο μοιάζουν κάπως ήσυχες ενώ πραγματική κίνηση βλέπεις κυρίως τις ώρες που οι περισσότεροι πηγαίνουν σε κάποια δουλειά. Ταυτόχρονα το φθινόπωρο σε κάποια επαρχιακή πόλη ή στην εξοχή είναι πραγματικά μοναδικό αφού τα διαφορετικά χρώματα από τα πεσμένα φύλλα μπορούν να σε μαγέψουν.
Όπως έχουμε γράψει και σε παλαιότερο άρθρο η φύση και η ομορφιά της, μόνο καλό μπορεί να μας κάνει!
