Όλοι έχουμε βρεθεί στη δύσκολη θέση, όπου ένας κοντινός μας άνθρωπος που περνά μία πολύ μεγάλη δοκιμασία χρειάζεται την στήριξή μας.
Για πολλά χρόνια προσπαθούσα να υποστηρίξω τους ανθρώπους μου, μαντεύοντας τι μπορεί να θέλουν, λέγοντας τους εμψυχωτικά και καθησυχαστικά λόγια, διαβεβαιώνοντας τους, πως αυτό που τους συμβαίνει θα περάσει και σε λίγο καιρό θα το σκεφτόμαστε και θα γελάμε.
Μέχρι που μία μέρα, από αυτές που προσπαθούσα να είμαι “καλός ακροατής προβλημάτων”, μια αγαπημένη φίλη μου λέει:
«Δεν σου τα λέω όλα αυτά για να μου πεις τι να κάνω ή να μου πεις πως θα περάσει. Ούτε γιατί χρειάζομαι συμβουλή. Μην αγχώνεσαι άδικα. Έχω απλά ανάγκη να τα πω σε κάποιον, που ξέρω πως θα με ακούσει. Να μοιραστώ το βάρος».
Καμιά φορά, το να βρίσκεσαι κοντά σε κάποιον και να ξέρει πως δεν είναι μόνος του είναι αρκετό. Καμιά φορά, η παρουσία σου είναι ότι πιο τρυφερό και ουσιαστικό μπορείς να προσφέρεις σε κάποιον που αγαπάς και νοιάζεσαι. Ούτε συμβουλές, ούτε δώρα. Απλά εσύ!
Ματίνα Σωτηροπούλου
Developmental Psychologist
MSc Child Development UCL
