Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα διαφορετικό τρόπο να αντιμετωπίζει ή έστω να προσπερνά τους φόβους του. Κάποιοι τα καταφέρνουν καλύτερα από κάποιους άλλους.
Κάποιοι, είναι λίγο πιο πρακτικοί και έχουν ένα συγκεκριμένο σύστημα. Κάποιοι άλλοι, μπορεί να προσπαθούν να ξεχαστούν για να αποφύγουν την σκέψη που τους φοβίζει.
Προσωπικά όποτε σκέφτομαι την λέξη φόβος, θυμάμαι πάντα την ίδια ιστορία.
Ένας πολύ γνωστός Έλληνας θεραπευτής έβλεπε σε ατομικές συνεδρίες μία γυναίκα η οποία ήταν παντρεμένη για αρκετά χρόνια με τον σύζυγό της. Η ζωή της κυλούσε πολύ όμορφα και τα κατάφερνε αρκετά καλά στον επαγγελματικό της ρόλο και στις υπόλοιπές της σχέσεις. Είχε όμως έναν μεγάλο φόβο.
Έναν φόβο που επανερχόταν στο μυαλό της κάθε τόσο και της θόλωνε την σκέψη. Την οδηγούσε σε ξεσπάσματα, την έκανε να μιλά άσχημα και απότομα. Συχνά, ούτε η ίδια αναγνώριζε τον εαυτό της. Όταν ο φόβος της περνούσε και καταλάβαινε πως δεν υπήρχε κάποιος λόγος που να εξηγεί την ανησυχία της ένιωθε ντροπή και απογοήτευση για τον εαυτό της.
Ο κρυφός της φόβος ήταν πως ο άντρας της μία μέρα θα την εγκαταλείψει. Η απόρριψη την τρόμαζε τόσο, που και μόνο στην σκέψη της μούδιαζε ολόκληρη. Δεν μπορούσε να ελέγξει την σκέψη αυτή.
Είχε μπολιάσει στο μυαλό της. Όμως η σχέση της ήταν αρκετά γερή και όμορφη. Το ζευγάρι δούλευε τα προβλήματά του και μόνο όταν υπήρχαν αυτές οι κρίσεις φόβου τα σύννεφα κατέκλυαν την κατά τ’ άλλα ηλιόλουστη στέγη τους.
Στη προσπάθειά της λοιπόν να περιορίσει τον φόβο αυτό έφτιαξε μία μεγάλη λίστα. Η λίστα αυτή είχε μέσα όλα όσα θα έχανε ο σύζυγός της αν χωρίσουν ποτέ. Μικρά και μεγάλα, χαζά και σημαντικά στοιχεία είχαν καταγραφεί.
Από το αγαπημένο του φαγητό που μόνο εκείνη ξέρει πως να φτιάχνει, τους κοινούς τους φίλους με τους οποίους οργάνωναν εκδρομές, μέχρι τα χάδια της για να τον πάρει ο ύπνος κι ένα εξοχικό που έχει η ίδια και πηγαίνουν κάθε καλοκαίρι. Όλα βρίσκονταν εκεί. Μία τεράστια και λεπτομερής λίστα με όλα όσα εκείνη πρόσφερε απλόχερα στη σχέση της.
Κάθε φορά που φαινόταν να ξυπνά μέσα της ο φόβος, πήγαινε γρήγορα στη λίστα που βρισκόταν στις σημειώσεις του κινητού της, την διάβαζε και ηρεμούσε.
Προσωπικά μου φαίνεται κάπως γλυκός και αθώος ο τρόπος αυτής της γυναίκας να νικήσει έναν παράλογο φόβο που έχει. Έτσι, έχω ξεκινήσει κι εγώ να γράφω κάποιες σκέψεις στο κινητό μου, σαν υπενθυμίσεις για δικές μου αγωνίες και προβληματισμούς.
Μέχρι σήμερα με έχει βοηθήσει να ανατρέχω στις σημειώσεις αυτές για να ηρεμήσω τον εαυτό μου. Αυτός όμως είναι ένας μόνο τρόπος. Εσύ πως αντιμετωπίζεις τους δικούς σου φόβους;
Ματίνα Σωτηροπούλου
Developmental Psychologist
MSc Child Development UCL
