Πώς θα ήταν ο κόσμος εάν κυβερνούσαν οι γυναίκες;
Πριν ένα χρόνο, ο πρώην πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα υποστήριξε ότι αν κυβερνούσαν περισσότερες γυναίκες, θα γίνονταν λιγότεροι πόλεμοι, τα παιδιά θα είχαν καλύτερη φροντίδα και οι συνθήκες διαβίωσης θα ήταν γενικά καλύτερες.
Ο Ομπάμα έχει προβεί και στο παρελθόν σε τέτοιες δηλώσεις υποστηρίζοντας μάλιστα ότι «είναι σημαντικό να αναλαμβάνουν οι γυναίκες θέσεις εξουσίας γιατί οι άνδρες μοιάζει να έχουν κάποια προβλήματα αυτές τις ημέρες».
Η Abigail Post, αναπληρώτρια καθηγήτρια εθνικής ασφαλείας και πολιτικής επιστήμης στο Anderson University της Ιντιάνα στις ΗΠΑ, έκανε μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στην Washington Post.
Και όπως τονίζει, από την έρευνά της προκύπτει ότι ο Ομπάμα έχει και δίκιο και άδικο.
Η αύξηση του αριθμού των γυναικών σε θέσεις εξουσίας έχει δείξει ότι συμβάλλουν σε περισσότερες φιλειρηνικές πρωτοβουλίες. Οι χώρες όμως με γυναίκες προέδρους ή πρωθυπουργούς συμμετέχουν σε περισσότερες βίαιες διαμάχες.
Κι αυτό γιατί οι περισσότερες κοινωνίες (συμπεριλαμβανομένης και της αμερικανικής) θεωρούν συχνά τις γυναίκες ηγέτες «αδύναμες», με αποτέλεσμα εκείνες να προσπαθούν να δείξουν μια πιο επιθετική συμπεριφορά.
Μια γυναίκα ξέρει, ότι ο ηγετικός της ρόλος απαιτεί ισχύ, αλλά το φύλο της παραπέμπει σε μια πιο ήπια τακτική. Έτσι, οι γυναίκες που βρίσκονται σε ισχυρές θέσεις είτε θα ακολουθήσουν μια ήπια προσέγγισή (όπως ο συμβιβασμός), που όμως θεωρείται ένδειξη αδυναμίας ή θα προτιμήσουν μια ισχυρή προσέγγισή (όπως η στρατιωτική ισχύς) που δείχνει καθαρή επιθετικότητα.
Ο Ρίτσαρντ Νίξον είχε πει κάποτε: «Δεν νομίζω ότι μια γυναίκα μπορεί να κατέχει οποιαδήποτε κυβερνητική θέση. Εννοώ, πραγματικά δεν το νομίζω. Και ο λόγος είναι ότι οι γυναίκες είναι απρόβλεπτες και συναισθηματικές. Βέβαια και οι άνδρες είναι απρόβλεπτοι και συναισθηματικοί, αλλά οι γυναίκες είναι χειρότερες».
Εξαιτίας αυτών των στερεοτύπων, η κοινή γνώμη θεωρεί τις γυναίκες ακατάλληλες να χειριστούν θέματα εθνικής ασφαλείας. Σε μια έρευνα που έγινε το 2002, το 61% των ερωτηθέντων απάντησε, ότι οι άνδρες είναι καλύτερα προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν μια στρατιωτική κρίση απ’ ό,τι οι γυναίκες, ενώ μόλις το 3% θεωρούσε τις γυναίκες εξίσου ικανές.
Αυτή η προκατάληψη λειτουργεί περισσότερο στο υποσυνείδητο των ανθρώπων. Και οι περισσότεροι από εμάς δεν συνειδητοποιούμε ότι επηρεάζει την καθημερινή μας συμπεριφορά.
Η έρευνα έδειξε ακόμη, ότι οι γυναίκες σε θέσεις εξουσίας έρχονται αντιμέτωπες ακόμη περισσότερο με αυτή την προκατάληψη όταν χειρίζονται την εξωτερική πολιτική και την εθνική ασφάλεια.
Η ικανότητα των γυναικών να επιτυγχάνουν συμβιβασμούς θεωρείται αδυναμία στη διάρκεια μιας στρατιωτικής κρίσης έτσι οι γυναίκες πρέπει να κλιμακώνουν την ένταση για να δείχνουν αποφασιστικότητα.
Η Abigail Post μελέτησε όλες τις γυναίκες ηγέτες που έχουν εμπλακεί σε στρατιωτικές αντιπαραθέσεις με άλλες χώρες από το 1980 ως και του 2010.
Διαπίστωσε ότι οι γυναίκες έχουν 17% περισσότερες πιθανότητες από τους άνδρες να συναντήσουν αντίσταση από άλλες χώρες στις απειλές τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χρησιμοποιούν μεγαλύτερη στρατιωτική ισχύ για να κάμψουν αυτή την αρχική αντίσταση.
Με άλλα λόγια, οι γυναίκες δεν είναι εγγενώς πιο βίαιες, χρησιμοποιούν όμως τη στρατιωτική ισχύ για να αντικρούσουν τα στερεότυπα.
Αυτό συνέβη στην προετοιμασία του εμφυλίου πολέμου του Μπανγκλαντές το 1971.
Η Ιντιρα Γκάντι, η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Ινδίας, κατέστησε σαφές ότι η Ινδία θα ξεκινούσε πόλεμο αν το Πακιστάν δεν απελευθέρωνε το Μπανγκλαντές.
Η απάντηση του προέδρου του Πακιστάν ήταν: «Αν αυτή η γυναίκα νομίζει ότι θα με κάνει να υποχωρήσω, είναι γελασμένη.»
Το Πακιστάν απέρριψε τις απειλές της Ινδίας, αλλά η Ινδία νίκησε τον στρατό του Πακιστάν μέσα σε 13 ημέρες.
Ένα υποθετικό σενάριο
«Φανταστείτε ένα υποθετικό σενάριο μιας τέτοιας αντιπαράθεσης στο μέλλον.
Ας υποθέσουμε ότι μια γυναίκα πρόεδρος των ΗΠΑ καταδικάζει τη Ρωσία για την επιθετικότητά της. Για να αποδείξει την αποφασιστικότητά της, απειλεί με στρατιωτική δράση.
Ο Ρώσος πρόεδρος θεωρεί ότι πρόκειται για μπλόφα – επειδή είναι γυναίκα.
Η Ρωσία εξακολουθεί τις εισβολές της και οι ΗΠΑ κηρύσσουν τον πόλεμο για να μη φανούν αδύναμες» υπογραμμίζει η Post.
Και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «η κοινωνία θεωρεί τις γυναίκες καλές στον συμβιβασμό, αλλά ελάχιστοι ψηφοφόροι θέλουν έναν ηγέτη που θα συμβιβαστεί σε θέματα που άπτονται της εθνικής ασφάλειας.
Για να δούμε περισσότερες γυναίκες σε ηγετικές θέσεις πρέπει να σταματήσουμε να έχουμε προκαταλήψεις».
