Σύμφωνα με ένα Κινέζικο ρητό: “Αν θέλεις ευτυχία για μία ώρα, πάρε έναν υπνάκο. Αν θέλεις ευτυχία για μία μέρα, πήγαινε για ψάρεμα. Αν θέλεις ευτυχία για ένα χρόνο, κληρονόμησε μία περιουσία. Αν θέλεις ευτυχία για μία ζωή, βοήθησε κάποιον.”
Τον τελευταίο χρόνο πολλά έχουν συμβεί στις ζωές όλων μας και η ανάγκη μας για επικοινωνία και προσφορά φαίνεται να είναι όλο και εντονότερη. Άνθρωποι σε γειτονιές, πηγαίνουν περιπάτους και μαζεύουν σκουπίδια και καθαρίζουν τις ακτές μας. Οργανισμοί και κοινωνικές κουζίνες με χρήματα πολιτών που προσφέρουν, συνεχίζουν ασταμάτητα το έργο τους. Φίλοι και αγαπημένα πρόσωπα διοργανώνουν διαδικτυακά πάρτι, στέλνουν δώρα, συχνά ακόμα και καφέδες ή κοκτέιλ στους αγαπημένους τους, που τους λείπουν.
Δεν είναι όμως τυχαίο γιατί υπάρχει αυτή η έκρηξη προσφοράς. Σύμφωνα με πολλές έρευνες, η προσφορά φαίνεται να συνδέεται τόσο με την προσωπική ανάπτυξη του ατόμου, όσο και με διαρκή αίσθημα ευτυχίας. Μέσα από την τεχνολογία fMRI, γνωρίζουμε ότι όταν δίνουμε ενεργοποιούνται τα ίδια σημεία του εγκεφάλου, που ενεργοποιούνται και όταν τρώμε κάτι που μας αρέσει ή όταν κάνουμε σεξ. Την ίδια στιγμή, ο αλτρουισμός, δηλαδή το να προσφέρεις κάτι χωρίς να περιμένεις κάποιο αντάλλαγμα, συνδέεται έντονα με τις εγκεφαλικές μας λειτουργίες και φαίνεται να μας γεμίζει χαρά.
Πολλές φορές μπορεί να θέλουμε να προσφέρουμε, είτε με ένα κέρασμα και έναν καφέ με τον φίλο μας, είτε κάνοντας ένα δώρο, απλά και μόνο γιατί έχουμε ανάγκη να νιώσουμε καλά με τον εαυτό μας.
Μέσα σε ένα περιβάλλον με αρκετά σκοτεινά σημεία, μήπως η προσφορά είναι το φως που χρειαζόμαστε;
