Ξεκινάς επιλέγοντας.
Θα επιλέξω αυτή να φροντίσω τον εαυτό μου. Ξυπνάς νωρίς το πρωί. Τα καταφέρνεις. Άλλες μέρες σε έπαιρνε ο ύπνος. Όμως σήμερα τα κατάφερες. Έχεις έτοιμα τα αθλητικά σου ρούχα. Τα βάζεις βιαστικά πριν αλλάξεις γνώμη και σπρώχνεις με ενθουσιασμό πίσω σου την πόρτα. Ουφ, μέχρι στιγμής όλα καλά, τα έχεις σχεδόν καταφέρει.
Φτάνεις στον στίβο. Αρκετά ήσυχα ακόμα. Δεν έχει κόσμο. Επιλέγεις την αγαπημένη σου μουσική λίστα και ξεκινάς.
Τα δέκα πρώτα λεπτά κυλούν ευχάριστα. Ούτε που το κατάλαβες πως πέρασαν.
Φτάνεις και το πρώτο τέταρτο. Έχει ένα ακόμα για να ολοκληρώσεις αυτό για το οποίο ήρθες.
Κοιτάζεις το ρολόι σου. Σχεδόν 25 λεπτά συνεχόμενο τρέξιμο. Απίστευτο! Πριν από 3 χρόνια δεν μπορούσες να τρέξεις πάνω από ένα λεπτό, χωρίς να αισθάνεσαι πως κρύος ιδρώτας σε λούζει και η ανακοπή πλησιάζει.
Ξαφνικά αρχίζεις να αισθάνεσαι έντονη κόπωση. Ήρθε η ώρα να τα παρατήσεις. Κάνεις μία δεύτερη σκέψη. Λες στον εαυτό σου, μήπως να προσπαθήσω λίγο ακόμα; Μπα έχει πολύ ζέστη. Μπα κουράστηκα. Μπα νηστάζω. Μπα, ας ξαναπροσπαθήσω αύριο.
Σταματάς και με ένα αργό και ενοχοποιημένο βήμα, λες και έκλεψες καραμέλες από ένα κλειστό βάζο, βγαίνεις από το στάδιο.
Φτάνεις στο σπίτι. Σκέφτεσαι πως δεν δοκιμάζεις αρκετά τα όρια σου. Σκέφτεσαι πως κάποιος κάποτε είπε πως το μόνο όριο είναι ο ουρανός και σου φάνηκε υπέροχο. Σκέφτεσαι πως θέλεις κάθε μέρα να γίνεσαι καλύτερη. Σκέφτεσαι πως πάντα έτσι κάνεις, τα παρατάς μόλις δεις τα δύσκολα.
Μήπως βρέθηκες παγιδευμένη στο ταξίδι της φροντίδας του εαυτού σου; Πως ξαφνικά έφτασες να σε “μαλώνεις”;
Πας ένα βήμα πίσω και θυμάσαι:
- Δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες και αυτό είναι εντάξει. Αύριο μπορείς να ξαναπροσπαθήσεις.
- Το σώμα σου είναι σοφότερο από όσο νομίζεις, ίσως έχεις περισσότερη ανάγκη για ξεκούραση σήμερα.
- Είσαι σε καλύτερο σημείο από ότι ήσουν πέρσι τέτοια εποχή.
- Ο κόσμος είναι αρκετά σκληρός από μόνος του, δεν χρειάζεται να είσαι και εσύ τόσο σκληρή με εσένα.
Αύριο θα πας ξανά για τρέξιμο και θα τρέξεις για όση ώρα επιλέξεις εσύ.
