Tο σύνδρομο της άδειας φωλιάς (empty nest syndrome) είναι μία συνθήκη που όλοι οι γονείς θα βιώσουν αργά η γρήγορα. Ο ορισμός αυτός έκανε την εμφάνισή του στη βιβλιογραφία το 1914 από την συγγραφέα Dorothy Canfield.
Χρειάστηκε αρκετό χρόνο βέβαια για να γίνει γνωστός σαν όρος και όταν εν τέλει έγινε στις αρχές του 1970 χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει συμπτώματα κατάθλιψης, μοναξιάς, πένθους και χαμηλής αυτοεκτίμησης που βίωναν οι γονείς όταν τα παιδιά τους έφευγαν από το σπίτι. Με πιο απλά λόγια οι γονείς οι οποίοι είχαν μάθει για τουλάχιστον 18 χρόνια να οργανώνουν όλη τους την πραγματικότητα γύρω από τις δραστηριότητες των παιδιών τους, όταν έμεναν εν τέλει μόνοι χρειαζόταν να έρθουν αντιμέτωποι με μία νέα πραγματικότητα.
Τι κάνουμε όμως τώρα που τα παιδιά έφυγαν από το σπίτι;
- Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά: αναγνώρισε το πως νιώθεις. Πάρε λίγο χρόνο με τον εαυτό σου να εντοπίσεις τα συναισθήματα σου, χάζεψε παλιά οικογενειακά άλμπουμ, μίλησε με με ανθρώπους που ξέρεις πως θα σε ακούσουν ή με ανθρώπους που ξέρεις πως πρόσφατα και τα δικά τους παιδιά έφυγαν από το σπίτι.
- Γίνε λίγο πιο αυθόρμητη. Αν γυρνώντας από την δουλειά έχεις διάθεση να κάνεις μία παράκαμψη για να πάρεις έναν καφέ από το αγαπημένο σου μαγαζί ή αν θέλεις να πας βόλτα στα μαγαζιά μία καθημερινή κάντο! Προσωπικά πάντα σκέφτομαι πως το καλύτερο πράγμα όταν δεν έχει παιδιά στο σπίτι είναι πως σου επιτρέπεται να τρως για μεσημεριανό δημητριακά με γάλα. Ότι βοηθάει τον καθέναν.
- Αν βρίσκεσαι σε σχέση, μην περιμένεις να φύγουν τα παιδιά από το σπίτι για να συνδεθείς με τον σύντροφό σου και να κάνετε πλάνα παρέα. Δυστυχώς τα περισσότερα ζευγάρια συνειδητοποιούν ότι υπάρχει απόσταση μεταξύ τους μόλις φύγουν τα παιδιά ή αλλιώς ο “συνδετικός κρίκος” από το σπίτι. Δεν χρειάζεται βέβαια να είναι και για σένα έτσι.
- Προσπάθησε να βρεις παλιές φωτογραφίες από εκδρομές ή βόλτες στις οποίες περνούσες καλά και ήσουν χαρούμενη χωρίς τα παιδιά σου. Είναι σημαντικό να θυμηθείς τέτοιες στιγμές για να μπορέσεις να πείσεις τον εαυτό σου ότι όσο δύσκολο και αν είναι μπορείς να ζεις μία γεμάτη και όμορφη ζωή χωρίς εκείνα.
Αν έχεις ήδη ζήσει το “σύνδρομο της άδειας φωλιάς” επειδή τα παιδιά σου έφυγαν από το σπίτι ίσως έχεις βρει και άλλους μηχανισμούς να ξεπεράσεις την άβολη αυτή περίοδο. Αν πάλι βιώνεις ή πρόκειται να βιώσεις την αλλαγή αυτή, μην ανησυχείς όλοι μας έχουμε βρεθεί εκεί ή/και θα βρεθούμε. Σημασία έχει να νιώθουμε περήφανοι για ότι έχουμε καταφέρει και να προχωράμε μπροστά ζώντας μία όμορφη ζωή.
Ματίνα Σωτηροπούλου
Developmental Psychologist
MSc Child Development UCL
