Αυτό το καλοκαίρι ήταν δύσκολο για πολλούς ανθρώπους. Η πανδημία, σε συνδυασμό με τις πυρκαγιές και την προσπάθεια των επιχειρήσεων, που για καιρό ήταν κλειστές, να δουλέψουν όσο το δυνατό περισσότερο, για να “βγάλουν τα σπασμένα” οδήγησε πολλούς ανθρώπους στο να μην καταφέρουν να ξεκουραστούν, φέτος το καλοκαίρι.
Το καλοκαίρι του 2019, ίσως ήταν ένα από τα καλύτερα καλοκαίρια για αρκετούς ανθρώπους, ήταν το τελευταίο καλοκαίρι πριν από την πανδημία. Ένα πολύ ξέγνοιαστο και γεμάτο καλοκαίρι. Για μένα βέβαια, ήταν ένα από τα πιο δύσκολα καλοκαίρια. Πολλά ενήλικα προβλήματα, πολλά θέματα που χρειάζονταν διαχείριση, λίγη χαρά και μία διάχυτη δυσκολία.
Το φετινό καλοκαίρι ήταν ένα όμορφο και ζεστό καλοκαίρι, όχι μόνο για μένα αλλά και για αρκετά αγαπημένα μου πρόσωπα, τα οποία για αρκετά χρόνια δυσκολεύονταν να απολαύσουν την ανεμελιά και την μαγεία του ελληνικού καλοκαιριού, το καθένα για διαφορετικούς λόγους. Σημαντικά επιτεύγματα, κόποι χρόνων, εκπλήρωση ονείρων, καλά αποτελέσματα σε θέματα υγείας είναι μόνο κάποια από τα νέα που άκουγα από τον κύκλο μου.
Έτσι ξαφνικά μέσα στο καλοκαίρι συνέβη το εξής: άρχισα να αισθάνομαι άσχημα για το πόσο καλά πήγαιναν τα πράγματα στη ζωή μου. Μα πως γίνεται; Μα δεν είναι άδικο; Θα μπορούσα να το μοιραστώ; Αν μπορούσαν και οι άλλοι να πάρουν λίγη από τη χαρά; Φανταζόμουν την χαρά, σαν ένα βάζο μέλι που ή έπρεπε να κρύψω ή να μοιράσω. Σε καμία περίπτωση όμως να απολαύσω.
Για να μην αρχίσω να αγχώνομαι στη σκέψη αυτή, κάνω ένα βήμα πίσω και σκέφτομαι. Ποιός είπε πως η ευτυχία μοιράζεται δίκαια; Πόσες φορές ακόμα και σήμερα άνθρωποι ή και ολόκληρες χώρες ευημερούν ενώ σε άλλες γωνιες του πλανήτη άνθρωποι και χώρες υποφέρουν; Αρκεί να συμβαίνει κάτι κοντά σου για να σε νοιάζει;
Η αλήθεια είναι πως όχι. Μπορεί να στεναχωριέσαι για κάποια αρνητική είδηση που έμαθες ή για την δύσκολη στιγμή ενός φίλου και να βοηθάς όπως μπορείς. Παράλληλα μπορείς να εκτιμάς όλα όσα πήγαν καλά στη ζωή σου και να είσαι ευγνώμον για την κάθε στιγμή ευτυχίας. Δεν υπάρχει νόημα να σκέφτεσαι πόσες φορές ήσουν στεναχωρημένη, όταν άλλοι ήταν χαρούμενοι και το αντίστροφο. Το λογαριασμός δεν βγαίνει ποτέ.
Δεν υπάρχει λόγος να ενοχοποιείς την ευτυχία ή να μην μοιράζεσαι/γιορτάζεις τις επιτυχίες σου, όσο και τις αποτυχίες σου. Μπορεί η ευτυχία σου να δείξει έναν άλλο δρόμο σε κάποιους ανθρώπους, να τους προσκαλέσει να δουν τη ζωή με νέα μάτια ή ακόμα και να τολμήσουν μικρές ή μεγάλες αλλαγές. Μπορεί να τους κάνει να θυμηθούν πως ήταν οι ίδιοι όταν ήταν ευτυχισμένοι και να ηρεμήσουν στη σκέψη πως το επόμενο καλοκαίρι θα φροντίσουν να είναι καλύτερο για εκείνους.
Ας μην ξεχνάμε, πως στο τέλος της ημέρας είμαστε απλά άνθρωποι, όχι υπερήρωες και προσπαθούμε κάθε μέρα, να κάνουμε ότι μας φαίνεται καλύτερο, ακόμα και αν αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα, πως το αποτέλεσμα θα μας δικαιώνει κάθε φορά.
