Tώρα που οι γιορτές μας δίνουν αυτό το περιθώριο χρόνου για μια βουτιά στην ανακουφιστή επαφή με την τέχνη, το βάζουμε στο πρόγραμμα! Αντί να περιμένουμε σε ατελείωτες ουρές ταμείων και εστιατορίων ή να περάσουμε ακόμα ένα απόγευμα με μια φίλη για καφέ, θα δώσουμε ραντεβού σε ένα από τα πολλά και αξιόλογα μουσεία της πόλης των Αθηνών.
Οι εκθέσεις με τις οποίες κλείνει το 2021, άλλη μία χρονιά που ανήκει στον πυρήνα της covid εποχής, τα μουσεία μας συνεχίζουν να αναπνεόυν με εκθέσεις που έχουν σκοπό την αισθητική απόλαυση και την αφορμή για όμορφες συζητήσεις με φίλους.
Μια αντι-καταναλωτική πρόταση με πιο ουσιαστικό περιεχόμενο για τις βόλτες των Χριστουγέννων!
Επιλέξαμε για εσάς μερικές εκθέσεις που ξεχωρίζουν.
Επιβάτης
Δέκα σχεδόν χρόνια μετά την έκθεση Doric / Δωρικός Ρυθμός, που αποτέλεσε την πρώτη παρουσίαση του έργου του Sean Scully στην Ελλάδα, το Μουσείο Μπενάκη παρουσιάζει την αναδρομική έκθεση του σπουδαίου καλλιτέχνη.
Πρώτος σταθμός της έκθεσης με τίτλο "Passenger" ήταν το Μουσείο Καλών Τεχνών της Βουδαπέστης.
Η έκθεση περιλαμβάνει 103 έργα, λάδια, ακρυλικά, υδατογραφίες και σχέδια, και ένα εμβληματικό γλυπτό. Τα πρώτα έργα ανήκουν στην δεκαετία του 1960 ενώ το τελευταίο, το "Μαύρο Τετράγωνο", έχει δημιουργηθεί το 2020 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην έκθεση της Βουδαπέστης. Πρόκειται για μια ευθεία αναφορά στο εμβληματικό ομότιτλο έργο του Καζιμίρ Μαλέβιτς, ειδωμένο μέσα από την ιδιαίτερη οπτική του Scully.
Ο επισκέπτης θα έχει την μοναδική ευκαιρία να θαυμάσει σπουδαία έργα: μεταξύ άλλων, τις πρώτες παραστατικές προσπάθειες της δεκαετίας του εξήντα, τα μεγάλων διαστάσεων «μινιμαλιστικά» έργα του 1970, αλλά και την επιστροφή σε μια πιο παραστατική ζωγραφική, με τη σειρά Madonna του 2018.
Ο χρόνος της μνήμης στον εικαστικό λόγο του Σωτήρη Σόρογκα
Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης – ‘Ιδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή
Με κώδικες ζωγραφικής της δικής του ιδιομορφίας και ενότητες της δικής του εννοιολογικής συνοχής, ο Σωτήρης Σόρογκας, χωρίς να εγκλείεται σε ιδεοληπτικούς καλλιτεχνικούς δογματισμούς, αυτό που προέταξε στο αισθητικό του διάβημα είναι να διατηρήσει εν ζωή την επικείμενη απώλεια. Να δώσει χρόνο στη μνήμη ώστε να διατηρηθεί εν ζωή η οριστική θνησιμότητα των πραγμάτων.
Περιδιαβαίνοντας στο εκθεσιακό πανόραμα, ο θεατής γίνεται πάραυτα αποδέκτης της συγκίνησης την οποία εισπράττει από αυτή την υπέροχη ζωγραφική, η οποία έχει βαθιές καταβολές στην παράδοση την οποία ο διαπρεπής ζωγράφος μονίμως επικαλείται και ενσωματώνει στο έργο του.
Θεόφιλος, ο τσολιάς της ζωγραφικής
‘Ιδρυμα για τις τέχνες Β. Θεοχαράκης
Ο Θεόφιλος είναι η παράδοση μιας χώρας και ενός λαού. Η φλογερή του αγάπη για την Ελλάδα τον οδήγησε στην αθώα έκφραση του οραματικού του κόσμου. Ο παθιασμένος αυτός ζωγράφος, που τόσο άδικα στην εποχή του ελεεινολογούσαν και περιφρονούσαν, επιθυμούσε αδιαπραγμάτευτα να μεταδώσει άμεσα αυτό που αισθανόταν, με μια ανεπιτήδευτη ζωγραφική έκφραση, γεμάτη από δύναμη και αίσθηση υπερηφάνειας, με χρώματα καθαρά, διάφανα και τολμηρά. Η δουλειά του απλώνεται σε όλο τον κόσμο, ίσως γιατί αποτελούσε τον καθρέφτη της ύπαρξής του και την επιθυμία να ξεπεράσει τη μοίρα του κακού ή του ηττημένου. Όπως γράφει ο Ελύτης, “ο Θεόφιλος πέραν από την ενοχή και την αμαρτία, κατευθύνεται ολόισα στον Παράδεισο” (Οδυσσέας Ελύτης, Ανοιχτά Χαρτιά, Εκδόσεις Ίκαρος).
