Τελικά τι κάνεις για να ευχαριστήσεις τον εαυτό σου και τι για να ευχαριστήσεις τους άλλους;
Επιστρέφοντας στην κανονικότητα είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πόσα πράγματα μας έμαθε η καραντίνα. Όχι δεν είμαι από τους ανθρώπους που υποστηρίζουν ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο και ότι εκτιμούσα την κάθε στιγμή και πριν την πανδημία. Όμως είναι γεγονός, πως ζώντας για κάποιους μήνες με έναν διαφορετικό τρόπο μπόρεσα να συνειδητοποιήσω διαφορετικές μου πλευρές.
Σε προηγούμενο άρθρο είχα μιλήσει για τις δραστηριότητες που με βοήθησαν να περάσω τις δύσκολες μέρες της καραντίνας.
Όμως δεν είναι το μοναδικό μάθημα που πήρα από τους προηγούμενους μήνες. Όσο δούλευα από το σπίτι, παρατήρησα ότι δεν θα έβαζα φακούς επαφής. Για την ακρίβεια τους περασμένους 3 μήνες πρέπει να έβαλα φακούς επαφής μόνο την ημέρα του Πάσχα. Δεν χρησιμοποίησα ούτε μία μέρα make up και μάσκαρα αλλά έβαφα συχνά τα μάτια μου με έντονο μαύρο eyeliner. Φορούσα το αγαπημένο μου άρωμα και έβαψα τις λευκές ρίζες των μαλλιών μου αλλά δεν είχα βαμμένα τα νύχια μου.
Όλες αυτές οι παρατηρήσεις με έβαλαν σε σκέψεις. Τελικά, μήπως ότι δεν έκανα την περίοδο της καραντίνας ήταν όλα όσα δεν είχαν πραγματική αξία για μένα;
Και αν η απάντηση σε αυτό είναι θετική, τότε γιατί τα έκανα εξ αρχής; Μήπως τα έκανα για τους άλλους;
Ναι, δεν είναι πολύ βαθυστόχαστα θέματα αυτά και μάλλον περισσότερο επιφανειακά θα τα έβρισκε κανείς, αλλά είναι χαρακτηριστικά για τον εαυτό μου που δεν γνώριζα πριν. Και ίσως μία ευκαιρία για να καταλάβω τι θα ήθελα να κρατήσω τώρα που επιστρέψαμε στην καθημερινότητα μας.
Εσύ μπορείς να θυμηθείς ποιες συνήθειές σου άλλαξες τις μέρες του lockdown;
Ματίνα Σωτηροπούλου
Developmental Psychologist
MSc Child Development UCL
