Πόσες φορές σε συζητήσεις με φίλους, κάποιος θα αναπολήσει μία αγάπη, μία προηγούμενη του σχέση, λέγοντας “αυτός ήταν ο έρωτας της ζωής μου” ή “δεν νομίζω πως θα ξαναβρώ μία τέτοια σχέση”. Πόσο όμως, βοηθητική είναι η σκέψη, πως δεν μπορούμε να αγαπήσουμε ξανά τόσο δυνατά ή να ζήσουμε για δεύτερη φορά μία όμορφη σχέση;
Θυμάμαι μία συνέντευξη της τραγουδίστριας Αντέλ, η οποία μιλούσε για τη σχέση που της χάρισε το τραγούδι “Someone like you” και εκτόξευσε την καριέρα της. Έλεγε πως για να ξαναφτιάξει τη ζωή της, αφού έμαθε ότι η τότε σχέση της είχε παντρευτεί και ζούσε με μία άλλη γυναίκα ευτυχισμένα, χρειάστηκε να ξανα-επισκεφθεί τις κοινές αναμνήσεις τους και να συνειδητοποιήσει πως ήταν ωραίες, αλλά δεν ήταν οι μόνες όμορφες στιγμές στη ζωή της. Με έναν τρόπο, σταμάτησε να ρομαντικοποιεί το παρελθόν της και άρχισε να σκέφτεται πως θα ξαναφτιάξει αντίστοιχα ζεστές και τρυφερές στιγμές και με άλλους ανθρώπους.
Αν μείνουμε να σκεφτόμαστε πως μία μεγάλη ή έντονη σχέση μας στιγμάτισε με έναν τέτοιο τρόπο, που μας απαγορεύει να ξαναζήσουμε κάτι αντίστοιχα όμορφο, είναι σαν να ψάχνουμε μία δικαιολογία για να παραιτηθούμε από τη ζωή. Σαν να κλέβουμε τη χαρά από τη ζωή μας. Μπορεί βιβλία με τίτλους “Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο” και τραγούδια με στίχους “όσο η καρδιά κι αν λαχταρά δεν θα ξαναγαπήσω” να είναι ιδιαίτερα δημοφιλή αλλά στην πραγματικότητα δεν μας βοηθούν να προχωρήσουμε.
Η μεγάλη αγάπη που ζήσαμε κάποια στιγμή στο παρελθόν έχει τη δική της θέση στη ζωή μας. Αντικατόπτριζε την ανάγκη που είχαμε τη δεδομένη στιγμή, την πλευρά εκείνη του εαυτού μας. Η εμπειρία αυτής της σχέσης μας διαμόρφωσε, όπως αντίστοιχα μας διαμόρφωσαν και πολλές άλλες στιγμές που βιώσαμε ανά τα χρόνια. Παράλληλα, με το να μένουμε συναισθηματικά μη διαθέσιμοι για μία νέα γνωριμία, είναι σαν να αποφεύγουμε να ξαναδεθούμε, έχοντας τον φόβο πως μπορεί να ξαναζήσουμε κάτι όμορφο και να ξανατελειώσει και να ξαναπονέσουμε και φτου κι απ'την αρχή.
Η ζωή όμως είναι έξω και η ζωή δεν σε ρωτάει για να σου χτυπήσει την πόρτα, απλά συμβαίνει. Όταν συμβεί, ας την αρπάξουμε γιατί η ζωή είναι μικρή και η ζωή είναι τώρα.
