Ζούμε τα δεύτερα Χριστούγεννα της πανδημίας και τώρα το κύμα, που φαίνεται ότι μπορεί να είναι και το τελευταίο είναι και το πιο μεγάλο. Μεγάλο στα μάτια μας, γιατί απλώς μπορεί να είναι ένα κύμα ακόμη μέχρι της στεριά, αλλά στα μάτια μας μοιάζει τεράστιο. Αριθμοί κρουσμάτων, τεστ, φίλοι που ακυρώνουν ραντεβού, απομώνση, σκέψεις που μοιάζουν σαν ένα φαύλο κύκλο που δεν κλείνει και μια βαλίτσα που πάει μακριά.
Ίσως το έζησες κι εσύ στην παραμονή των Χριστουγέννων. Η επέλαση της 'Ομικρον ήταν ο λόγος που στο πάρτι της φίλη μου οι μισοί δεν ήρθαν και που τα τηλέφωνα για χρόνια πολλά που έγιναν αναφορά για ποιος νόσησε και πως. Ατελείωτες συζητήσεις για την πανδημία, στις πιο υπέροχες μέρες του χρόνου.
Πότε θα τελειώνει όλο αυτό; Πώς θα βρούμε χαρά αυτές τις γιορτές;
Οι σκέψεις μου έτρεχαν συνέχεια γύρω από αυτό, μέχρι που κάποια στιγμή σκέφτηκα να σταματήσω και κοιτάξω γύρω μου. Τι πρόβλημα υπήρχε εκείνη τη δεδομένη στιγμή; Tι εναλλακτικές έχω για να απολαύσω τη μαγεία της ημέρας, να γελάσω, να βρω δύναμη; Αν το σκεφτείς καλά δεν έχεις χρόνο για χάσιμο. Ίσως αυτό είναι το μάθημα αυτής της δύσκολης εποχής που ζούμε. Δεν έχεις χρόνο να μην χαίρεσαι. Μια ταινία, οι λιγοστοί και καλοί που είναι γύρω σου, ένα καλό κρασί στο ποτήρι και η θαλπωρή των ανθρώπων που πραγματικά θέλεις να είναι μαζί σου αυτές τις μέρες αρκούν. Η ιδέα και μόνο της χαράς, της γιορτής αρκεί.
Η αναπτυξιακή ψυχολόγος Ματίνα Σωτηροπούλου συμβουλεύει "Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως κάτι που βιώνουν θα παραμείνει για πάντα έτσι και ξεχνουν πως στο παρελθόν αντιμετώπισαν δυσκολίες και τις ξεπέρασαν".
Νομίζω ότι αυτό είναι το ζητούμενο για αυτή την Πρωτοχρονιά. Να ξέρουμε ότι κι αυτό θα περάσει!
Cheers ladies!
